Door: Paul Brenneker
| Publicatiedatum: SAMBUMBU Deel 6
Brua
‘Toen mijn zoon gestorven was, heb ik een brief naar Santo Domingo laten schrijven om te weten wat daarachter zat. Ik deed er een papieren dollar in. Het antwoord luidde dat ik mij geen zorgen moest maken, hij was een natuurlijke dood gestorven. Maar er dreigde mij een ander gevaar. Ik had plannen om mijn huis op te knappen, doch een vijand zat mij hiermee dwars. Ze konden de invloed van die vijand lam leggen. Ik moest dan 70 dollar opsturen, dan zouden zij een amulet terugsturen. Een tekening van het contra was erbij gevoegd. Ik ben toen gaan sparen, kwam echter niet verder dan vier dollar en voor dat geld heb ik tenslotte dan maar wat eten gekocht.’
Een ander: ‘Nadat ik een baby had verloren werd ik erg nerveus. Ze hebben me toen naar Cher Asile gebracht naar een vrouw. Ik moest me uitkleden. Ze heeft me over de borst gestreken en gezegd dat ik zenuwachtig was.’
Een ander: ‘Mijn broer is mager en blijft liggen in plaats van te gaan werken. Hij is naar een helderziende vrouw van Santo Domingo geweest. Die vroeg 300 gulden. Hij heeft pas vijftig betaald en is nu overal aan het lenen.’
‘Een meisje werkte op een kantoor en kreeg ruzie met een collega. Ze wendde zich tot een bekende bruaman, die haar een poeder gaf dat ze op de stoel van de collega moest strooien. Ze deed het en prompt kreeg dat meisje een lelijk exceem
waar ze nu na twee jaar nog niet helemaal van genezen is.’
‘Een dame kwam uit Caracas over om op Curaçao een bruaman te raadplegen. Ze wilde haar echtgenoot uit de weg ruimen. De bruaman nam een zwart poppetje, brak dit het hoofd open en vulde het met dorrie blaadjes. In zijn huis heeft hij een ton vol van deze blaadjes staan, en er zitten veel beesten in; hij heeft dit meegenomen uit Haïti. De dame verbleef hier in een hotel en kreeg na een paar dagen bericht dat haar man was overleden. Ze heeft de bruaman veel geld betaald.’
‘Mona voorspelde je de toekomst uit kaarten. Ze leefde samen met Di. Na enige tijd wilde ze niet meer met Di samenleven en besloot haar intrek te nemen bij een vrouw Irma. Maar Di kwam haar achterna. Mona zei tot Irma: “Let op mijn woorden, heel gauw zul je Di in Montecristo zien.’ Ze nam een stuk hemd van Di, maakte er een poppetje van dat op hem leek, gaf hem een zwart pak aan en ging dat buiten ergens begraven. De volgende dag werd Di in Montecristo opgenomen. Zij zei: “Nu ben ik van die man af en kan rustig leven.’ (B701)
Mona heeft ook nog een andere manier om iemands verstand aan te tasten. Mona zegt: ‘Als je iemand gek wilt maken, moet je wat haren van hem zien te bemachtigen, dan bidden met de haren in de hand en ze daarna ergens buiten neerleggen waar de vogels ze meepikken om er een nestje van te maken. Hij wordt er gek van.’ (B702)
‘Op de Camina Grandi woont een vrouw Dela. Ze steekt een kaars aan en kijkt dan in een glas water. Ze slaat drie keer op de tafel en roept zo een geest af die in het glas komt. Maar jijzelf ziet helemaal niets. Dan voorspelt ze wat je te wachten staat. Ze vraagt voor iedere keer dat zij in het glas kijkt tien gulden. Maar ze vraagt je bovendien twee zwarte kippen of hanen die zij klaar maakt om de geest te eten …